Ból w chorobie Parkinsona.

Ból w chorobie Parkinsona występuje u 27-83% pacjentów cierpiących na to schorzenie.

Ból ten może mieć różny charakter. Dlatego każdy pacjent chorujący na tę przewlekłą chorobę wymaga indywidualnego podejścia i dopasowania leczenia przeciwbólowego do aktualnego przebiegu choroby Parkinsona.

Poniżej w prosty sposób opisałam:

• rodzaje bólu mogące towarzyszyć chorobie Parkinsona
• z jaką częstością pojawiają się u chorych
• w jaki sposób można im zaradzić

W poradni leczenia bólu pomagam pacjentom uwolnić się od każdego z tych rodzajów bólu.

Stosuję metody:

• farmakologiczne,
• niefarmakologiczne,
• zabiegowe
• medyczną marihuanę.

Na stronie główniej możesz dowiedzieć się jak mogę Ci pomóc.

Przyczyny bólu w chorobie Parkinsona

Ból mięśniowo-szkieletowy.

• Występuje on u 45-75% chorych.
• Dotyczy przede wszystkim: ramion, karku, mięśni przykręgosłupowych, łydek, stawów barkowych, biodrowych, kolan ,kostek.
• Prowadzi do sztywności oraz utraty mobilności zajętej kończyny.
• W leczeniu stosujemy: leki dopaminergiczne, benzodiazepiny, baklofen, lit. Ponadto toksynę botulinową, opioidowe i nieopioidowe leki przeciwbólowe, ćwiczenia fizyczne, fizjoterapię, blokady terapeutyczne, operacje.

Ból dystoniczny

• Dotyczy 10-70% pacjentów.
• Wywołuje go przede wszystkim stały przykurcz mięśni. Z tego powodu prowadzi do przybierania nienaturalnej postawy ciała.
• Może mieć charakter ogniskowy lub dotyczy danego obszaru, np. stopy, ręki.
• W pewnym sensie może być efektem samej choroby. Niekiedy jednak stanowi działanie niepożądane prowadzonego leczenia. Nawet u 30% pacjentów leczonych przewlekle lewodopą.
  • Występuje najczęściej rano, przed podaniem pierwszej dawki lewodopy, lub kiedy kończy się działanie leku.
• W leczeniu stosujemy z jednej strony: stałą podaż lewodopy, apomorfiny podskórnie lub rotigotyny (TD).
  • Z drugiej strony paradoksalnie odstawienie lewodopy może przynieść ulgę.
  • Leki przeciwbólowe (analgetyki nieopioidowe, opioidy), benzodiazepiny, baklofen, lit, ostrzykiwanie botuliną.
  • Dodatkowo w wybranych przypadkach ulgę przynosi stymulacja podwzgórzowa i gałki bladej.

Korzeniowa obwodowa neuropatia.

• Dotyka 5-25% chorych na Parkinsona

• W jej trakcie ból typowo umiejscawia się w obrębie korzenia nerwu ,samego nerwu, lub jego obwodowej części.
• Często występują neuropatie nerwu promieniowego i pośrodkowego.

• W leczeniu stosujemy: trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, SSRI, SNRI, gabapentyne, pregabaline, opioidy, weryfikację leczenia dopaminergicznego.

Zespół bólu ośrodkowego.

• Dotyczy on 10-30%pacjentów.
• Przede wszystkim ma charakter: pieczenia, kłucia, uczucia napięcia, palenia czy dyskomfortu.
• Ma znaczne natężenie i zróżnicowaną lokalizację: bóle gardła, twarzy, głowy, nadbrzusza, miednicy, odbytnicy, genitaliów.
• W przeciwieństwie do wcześniej wymienionych zespołów bólowych nierzadko przybiera postać bólu połowiczego.
• Z tego powodu leczeniu stosujemy: leki przeciwdepresyjne, przeciwdrgawkowe, opioidy, TENS, adrenergiczne, meksyletyna, difenhydramina, stymulacja rdzenia kręgowego.

Podsumowując leczenie w chorobie Parkinsona powinno być kompleksowe i spersonalizowane.

Bólu w chorobie Parkinsona sposoby leczenia

Podczas gdy udowodnioną skuteczność mają: aerobik, rozciąganie, ćwiczenia na równowagę, nordic walking, ćwiczenia relaksacyjne, akupunktura, masaż.

Współczesna medycyna oferuje również zabiegowe leczenie bólu w chorobie Parkinsona.

Przeprowadzane zabiegi stereotaktyczne:

• STN (subthalamic nerve stimulation) – stymulacja podwzgórzowa, szczególnie przydatna w leczeniu dystonii.
• DBS (deep brain stimulation) – innymi słowy głęboka stymulacja mózgu, przydatna w leczeniu bólu dystonicznego tułowia.
• Jednostronna palidotomia– stosowana w bólu mięśniowo-szkieletowym.

Jeśli potrzebujesz pomocy w leczeniu przewlekłego bólu umów się na konsultację.